استفاده از سجاده از زمان حضرت محمد (ص) شروع شد که غالباً روی حصیری که از شاخه های خرما ساخته شده بود به نام «خمره» نماز می خواند تا از تمیزی محل نمازش اطمینان حاصل کند.
در حالی که استفاده از سجاده گلدوزی شده اجباری نیست، همانطور که حضرت محمد (ص) می فرماید: «تمام زمین جز قبرستان و غسالخانه محل نماز قرار گرفته است» (ترمذی)، اما در سراسر جهان رواج بیشتری یافته است.
سال به دلایل متعدد دلیل اصلی این است که آنها از تمیز بودن محل نماز اطمینان می‌دهند، زیرا این لازمه قبولی نماز است. به همین دلیل، مسافران مسلمان از زمان حضرت محمد (ص) و در طول قرون متمادی یک سجاده با خود حمل می کردند که با طرح ساده خمره شروع می شد.
علاوه بر این، استفاده و طراحی سجاده‌ها در طول قرن‌ها به عنوان راهی برای تثبیت هویت مسلمانان و برای اهداف عملی و زیبایی‌شناختی توسعه یافته است که در زیر توضیح داده می‌شود.
همچنین ذکر این نکته ضروری است که نمازهای پنج گانه نوعی عبادت است و مسلمانان می توانند هر زمان که بخواهند نماز بخوانند و خدا (الله) را بخوانند که به دعا معروف است.
قالی بافی یک سنت دیرینه است و فرهنگ اسلامی آن را به یک هنر تبدیل کرده است.
به عنوان مثال، معمولاً گردشگران هنگام بازدید از کشورهای مسلمان مانند ترکیه، مراکش یا شمال هند تمایل به خرید فرش دارند. سجاده مسلمانان در عربی به سجادات اصطلاث، در ترکی نمازلیک و در اردو و فارسی جناماز معروف است.
در زمان سلسله‌های عثمانی و مغول، فرش‌ها خرید و فروش می‌شد و گاهی آن‌قدر پیچیده بود که به‌جای حصیر به‌عنوان تزئین دیوار استفاده می‌شد.
قالی‌های ترکی به نشانه‌ی ثروت تبدیل شدند و با ارزش‌ترین طرح‌ها به‌عنوان اقلام کلکسیونی دیده می‌شد و به عنوان هدیه به بزرگان میهمان داده می‌شد.
سجاده‌های نماز به طور سنتی از پشم یا پنبه و ابریشم ساخته می‌شوند و قیمت آنها بسیار متفاوت است، اما سجاده‌های آنتیک ترکیه همچنان ارزش زیادی دارند.
