جایگزینی به موقع شانه های قدیمی با شانه های سبک جدید، مبنایی برای حفظ کلنی های زنبور عسل قوی، سالم و مولد است که بدون آن زنبورداری فشرده غیرممکن است.
بهترین گزینه تعویض سالانه نیمی از شانه های تودرتو است.
تعویض سالیانه یک سوم شانه های تودرتو جایز است.
اگر هر سال تعداد کمتری از شانه ها تغییر کند، در آینده این امر تأثیر منفی بر توسعه و بهره وری خانواده خواهد گذاشت.
در زنبورداری فرهنگی، کندوی عسل شیراز از پایه ساخته می شود.
چه چیزی باعث استفاده از فونداسیون مصنوعی می شود؟
معرفی فونداسیون مصنوعی امکان حل بسیاری از مشکلات دشوار گذشته را فراهم کرد.
به عنوان مثال، برای پدربزرگ های ما بسیار دشوار بود که زنبورها را مجبور به ساخت شانه های مستقیم متشکل از سلول های زنبور عسل کنند.
در کلنی های زنبورها، تعداد زیادی پهپاد به دلیل وجود سلول های پهپاد زیادی در شانه ها پرورش داده شد.
هنگام استفاده از فونداسیون با سلول های زنبور عسل، کمترین تعداد پهپاد در خانواده وجود دارد. این باعث افزایش جمع آوری عسل شد
افتخار اختراع فونداسیون مصنوعی (1857) متعلق به یوهانس مهرینگ از فرانکتال (آلمان) است.
او آن را با استفاده از دو تخته حکاکی شده (مانند اتو وافل) چاپ کرد.
پایه اول بسیار خشن بود، فاقد پایه دیواره های سلول های آینده بود.
در سال 1861، اس. واگنر پایه مصنوعی مرینگ را با افزودن دیواره های سلولی پایین به آن بهبود بخشید.
در همان زمان، زنبورها نه تنها موم دریافت کردند تا سلول ها را بازسازی کنند، بلکه خود ورقه پایه قوی تر شد.
واگنر اولین کسی بود که ایده عبور یک ورق موم بین یک جفت غلتک حکاکی شده را مطرح کرد.
در سال 1866، برادران کینگ نیویورک و در سال 1874 فردریک وایس، رول های پایه مصنوعی ساختند، اما پایه آنها بسیار درشت بود.
فقط در سال 1876، A. I. Ruth، همراه با مکانیک ماهر A. Washburn، یک دستگاه غلتکی کاملاً عالی طراحی کردند.
با این حال، پایه های سلولی کوچک بودند.
کمی بعد، فرانسیس دانهام و جی. واندورث از نیویورک غلتک هایی ساختند که فونداسیون عالی را تولید کردند.
