هنگامی که پوست ها کاملاً خشک می شوند، با استوانه های فولادی گردان پوشیده شده با کاغذ ساینده آغشته می شوند.
روکش های جیر با عبور پوست ها از زیر چرخ های سنباده پر سرعت تولید می شوند.
در این مرحله از لعاب، رنگ و لاک استفاده می شود. پوست ها اکنون آماده ارسال به کارخانه پوشاک هستند.
توسعه ماشین‌های خیاطی پرسرعت چهره کارخانه‌های خیاطی سنتی را تغییر داد که ممکن است یک نفر از ابتدا تا انتها روی یک لباس کار کرده باشد.
از آنجایی که پالتو چرم کوتاه زنانه به عنوان اقلام لوکس در نظر گرفته می شود، ساخت دستی توسط صنعتگران بسیار ماهر همچنان مورد توجه بسیاری از مصرف کنندگان است.
با این حال، مراحل زیر مراحلی هستند که در تولید انبوه کارخانه استفاده می شوند.
تولیدکنندگان پوشاک معمولاً از طراحان برای ایجاد الگوهایی استفاده می کنند که لباس از آن ساخته می شود.
ماشین‌های کامپیوتری طرح‌ها را بر اساس جداول آنتروپومتریک دولتی که اندازه‌ها را بر اساس قد و وزن بدن تعیین می‌کنند، درجه‌بندی می‌کنند.
سپس کامپیوتر الگوهایی را در اندازه های مختلف از طرح اصلی تولید می کند.
چرم دباغی شده روی میزهای متحرکی به نام پخش کننده قرار می گیرد.
اگرچه فناوری مدرن امکان برش چندین لایه پارچه را به طور همزمان فراهم می کند، چرم معمولاً یک لایه در یک زمان بریده می شود.
طرح روی چرم قرار می گیرد. این به یکی از دو روش انجام می شود. الگوهای دستمال کاغذی ممکن است روی چرم سنجاق شوند، یا الگوی ممکن است با گچ خیاط مشخص شود.
میز پخش روی سیستم نقاله کار می کند و پارچه را به دستگاه برش می برد که با تیغه های دوار یا چاقوهای نواری نصب شده است.
جدول یا توسط یک اپراتور انسانی هدایت می شود یا به طور خودکار اجرا می شود.
جدیدترین پیشرفت تکنولوژیکی سیستم پرتو لیزر کامپیوتری است که در آن درزهای پارچه به جای بریده شدن تبخیر می شوند.
مواد آستر برای ژاکت به همین ترتیب برش داده می شود.
از آنجایی که وزن بسیار نازکتری دارد، می توان آستر را در چند لایه روی پخش کننده ها قرار داد.
