امروزه تصور اینکه در گذشته با نگاه کردن به ساعت این امکان را نداشتید که بدانید ساعت چند است، سخت است.
ساعت مچی از دوران کودکی همراه شما بوده است، زمان زندگی روزمره را نشان می دهد و اطمینان می دهد که به قرار ملاقات ها پایبند هستید.
انواع مختلفی از ساعت گوچی نگین دار وجود دارد، بنابراین برای همه وجود دارد. ساعت‌های مچی، ساعت‌های فاخته، ساعت‌های دیواری و بسیاری موارد دیگر تضمین می‌کنند که شما هر روز به موقع هستید.
باورش سخت است که چند سال پیش فقط ساعت در برج کلیسا یا تالار شهر زنگ می زد تا زمان را مشخص کند.
اما واقعاً چه زمانی ساعت ها اختراع شدند؟
اولین ساعتی که وجود داشت چه بود و چه کسی آن را اختراع کرد؟
امروز نگاهی به تاریخچه ساعت می اندازیم و پیشرفت آن را در طول قرن ها دنبال می کنیم.
دستگاه اندازه گیری که زمان را به درستی نشان می دهد برای مدت طولانی نسبتاً نادرست بود.
در آن زمان نیز دقت لازم نبود، زیرا همه چیز به دور خورشید می چرخید.
خورشید اولین ساعت نجومی بود که ریتم روزانه را برای انسان تعیین کرد.
با طلوع آفتاب برخاستند و وقتی خورشید غروب کرد وقت خواب بود.
با این حال، خورشید یک ساعت به معنای درست نبود، بلکه یک مشخصه تقریبی از ریتم روزانه بود.
اما اولین ساعت هم ربطی به خورشید داشت.
در واقع یک ساعت آفتابی بود. در حدود 5000 سال پیش مصریان و سومریان باستان در حدود 3000 سال قبل از میلاد مسیح. ساعت های آفتابی بسیار ساده برای این کار چوبی به زمین چسبانده بودند که به آن چوب سایه می گفتند.
خورشید بر این چوب می تابد و بدین ترتیب زمان را نشان می دهد.
با این حال، ساعت‌های آفتابی فقط زمانی کار می‌کردند که هوا آفتابی بود.
از آنجایی که ساعت آفتابی فقط در زمان تابش خورشید کار می کرد، ساعتی مورد نیاز بود که امکان اندازه گیری زمان را در تاریکی نیز فراهم کند. حدود 1500 سال قبل از میلاد بنابراین ساعت آبی در مصر باستان ساخته شد.
اصل این ساعت ساده بود.
ظرفی پر از آب شد. سوراخ های کوچکی در کف آن وجود داشت که از طریق آن آب می توانست تخلیه شود.
به تدریج آب داخل ظرف خالی شد و بسته به سطح آب می توان زمان را تنظیم کرد.
