صابونهای نرم صابونهای مایع یا نیمه جامد هستند که از چربیها یا روغنهای ارزان قیمت و با صابونسازی با پتاس سوزاننده ساخته میشوند.
بنابراین آنها مخلوطی از نمک های پتاسیم اسیدهای چرب بالاتر، یعنی صابون های پتاسیم هستند.
به آنها صابون مایع یا صابون دستشویی لوکس نیز گفته می شود.
به عنوان مایع، آنها را می توان به راحتی به آب اضافه کرد و برای اهداف تمیز کردن استفاده کرد.
تشکیل صابونهای آهکی در اینجا مضر است، زیرا مقادیر نسبتاً کمی صابون با مقدار نسبتاً زیادی آب مخلوط میشوند که ممکن است سخت باشد.
پیش از سال 1859 با این نام شناخته می شد، در آن زمان اغلب از روغن بذر کتان، روغن کلزا و روغن کنف (صابون سبز) تهیه می شد.
صابون های ریز یا صابون های توالت معمولاً فرآورده هایی بر پایه صابون های کشک خالص و بی بو هستند و عمدتاً برای شستن دست ها استفاده می شوند.
آنها با افزودنی های مراقبتی مانند لانولین (موم پشم) و همچنین عطرها و رنگ ها درمان می شوند.
گاهی صابون های چسبی نیز به عنوان صابون های مرغوب عرضه می شوند.
نام و استفاده از صابون های توالت از قبل از سال 1859 شناخته شده بود.
در آن زمان، از افزودن روغن های عطری برای پوشاندن بوی باقی مانده پیه در صابون استفاده می شد.
در تبلیغات و فروش، اغلب از صابون های به اصطلاح مرطوب کننده شنیده می شود.
گفته میشود که این صابونها در طول فرآیند شستشوی معمولی «اثر تجدید کنندگی» دارند – که منجر به چربیزدایی پوست میشود – یعنی چربیها را به پوست باز میگردانند.
برای این منظور غالباً به صابون های ریز (جزء اصلی: صابون کشک) چربی اضافه می کنند و یا در صابون های به اصطلاح آب پز سرد در هنگام صابون سازی از چربی اضافی استفاده می شود به طوری که همه چربی ها صابونی نمی شوند، اما تمام شیره مصرف شده است.
با این حال، اثر مرطوب کنندگی آن مشکوک است، زیرا این چربی ها از قبل به طور کامل در صابون چسبیده اند و می توانند با آب شستشو شسته شوند.
اثر ظاهراً “پر کردن” بیشتر یک احساس ذهنی است، که باعث می شود صابون با چربی اضافه ملایم تر به نظر برسد، زیرا صابون دیگر نمی تواند 100٪ قابل شستشو باشد.
هر چه صابون چربی بیشتری را قبلاً چسبانده باشد، تأثیر آن بر چربی های طبیعی بدن پوست کمتر می شود.